Dalton Amcalar

Nedense hiçbir çizgiroman değil de Asteriks ya da Red Kit gibi ilk gözağrılarının yepyeni sayılarının haberi şu bünyede heyecan yaratıyor. Dolayısıyla duramadım, piyasaya çıktığı gün büyük beklentiyle taa Kızılay’daki YKY kitapçısına giderek Red Kit'in 80. ve şimdilik son albümü olan ‘Dalton Amcalar'ı aldım, hemen okudum ve büyük hayal kırıklığı yaşadım! Nerede Red Kit’i bir fenomene dönüştüren Goscinny dehası, nerede Pessis – Gerra ikilisi! Hatta yazar kısmında De Groot'a da eyvallah ama bu hiç olmamış...

Kısaca konusuna gelirsem...

Bildiğiniz üzere aşina olduğumuz Dalton Kardeşler aslında yeğen Daltonlar’dır. Orijinal dörtlü ise Morris’in yazıp çizdiği Red Kit’in ilk dönem maceralarından tekinde (Hors-la-loi/Dupuis/1954 - Kanunsuzlar/YKY) hızlıca harcanıp toprağın altına gönderilmiştir. Bu dönemler Red Kit’in ağzında saman çöpü değil sigara olduğu, haydutları içeri tıkmak yerine sıcak kurşunu tercih ettiği zamanlardır...

Red Kit sayfalarında Vahşi Batı’nın yaşamış karakterleri kullanılırken ana hatlarıyla gerçek öykülerine bağımlı kalınsa da Kanunsuzlar hikayesinde bu konuda bir istisna yaşanır, diğerleriyle birlikte Emmett Dalton da öldürülür. Oysa Emmett Dalton’un yolu gerçekte önce cezaevine, cezasını çektikten sonra ise yazarlığa ve hatta bir aktör olarak taa Hollywood’a kadar düşer...

İşte Dalton Amcalar hikayesinde de Emmett Dalton’un bir oğlu olduğu ortaya çıkar ve annesi bir süreliğine Joe ve Avarel karakter karması oğlunu bizim Daltonlar’a emanet etmek durumunda kalır, tabi ki Red Kit’in gözetiminde...

Ne yazabilirim ki, 'Red Kit klişelerini kullanalım, okur bunu seviyor' derken ortaya çıkan akıcı olmaktan uzak, sıkıcı ve kötü bir hikaye. Her yeni Red Kit albümü bir öncekini aratıyor maalesef. Şiddetle ve kesinlikle yeni bir Goscinny’e ihtiyaç duyuluyor...