Pizagor ve Deli Saçmaları!

Daltonlar'ı bir kez daha hapse tıkmakla uğraşırken, bu sefer de Bartholdi ile çakışır kovboyumuzun yolu. Fransız heykeltraş, yanında meşale tutan devasa bir elle Vahşi Batı'yı dolaşmakta ve 'Özgürlük Heykeli' için maddi destek aramaktadır. Peşisıra kovboyumuza hükümetten bu göz alıcı metal leydiye Paris'ten Yeni Dünya'ya yapacağı yolculukta eşlik etme görevi verilir... Pek çok Avrupa ülkesinde geçtiğimiz Kasım ayında raflardaki yerini aldı bu albüm. Darısı başımıza...

‘Avengers: Sonsuz Savaş’ albümünden çok sevdiğim, tatlı tatlı laf sokuşturmalı, enfes bir paneldir bu. Özgün kareyi merak etmekle birlikte özellikle arayışında değildim. Geçenlerde tesadüfen karşıma çıkınca da kayıt altına almadan duramadım. Orjinalindeki ‘Army – Air force rejected me yesterday’ kelime oyununu aynı vuruculukta çevirmek maalesef mümkün değil ama Türkçeleştirirken  - hakkını teslim etmek lazım -   oldukça iyi kotarılmış... Ve sana bir çift lafım var eyyyy Steve... Sen kimsin de kendini hazırcevap bir kadınla söz düellosuna girecek yetkinlikte görüyorsun! Haddini bil! Çapını beyhude zorlama! Süper insan serumu bedenini zirveye taşıyor tamam da erkek beyninin çaçaronlukla ilgili o doğuştan ezik kıvrımlarına bir etkisi var mı sanıyorsun 😒

Lunaparkın atış poligonunda, o en şatafatlı oyuncak ayıyı yanındaki sevgilisi için kapmaya çalışan delikanlının sergilediği nişan alma taktiği değil mi bu?!! Teks ayarında bir silahşöre yakışmayan bir panel kesinlikle, hele ki bir de, barda, kapalı ve sınırlı bir hacimde, iki adım ötedeki haydudu hedeflediğini düşünürsek... Olmamış Civitelli üstat...

Sıradan bir Teks günü... Yine dar bir kanyon, yine bir pusu, yine ardına sığınılan bir kaya... Ve sonrasında gelen ' kim şapkasını feda edecek! ' atışması... Ve her zamanki gibi, tartışmanın kaybedeni Karson... Ve feda edilen bir şapka ki artık yepisyeni iki kurşun delikli... Ve o şapkaya yakılan ağıt... Ve etrafta kurşunlar vızıldarken malum şapka çevresinde devam eden keyifli muhabbet... Yine harikasınız dostlar...

Serinin çok tatlı ritüellerinden birisidir Teks ve Karson arasındaki atışmalar. Hep de iki mevzu etrafında döner; Karson'un ya 'aslında sonuna kadar gerçekçi' karamsarlığı ya da 'bence gayet kıskanılası' ihtiyarlığı. Alaycılıkta ara ara Teks'in ayarının kaçtığını düşünsem de, Karson'un neden bu duruma gereken yanıtı vermeyip sinik ve kabullenici bir tavır sergilediğini sorgulasam da sanıyorum bu kadarcık dahi mizah barındırmasa, sadece kös kös oturup bir müddet sonra dayanılmaz hale bürünecek bir ciddiyet içerisinde Teks ve avanesinin ortalığı temizlemeden önce darmadağın ettiği stereotip hikayelerini okurduk. Karson olanca eli kanlılığına, onca tehlikeli oluşuna rağmen en nihayetinde bir yandan da serinin mizahi yanını sırtlamış durumda. Karson, 'fumetti'nin o komik, sakar, gülünç yancılarının maharet olarak bayağı bir seviye üzerinde konumlandırılmışı... Yine böylesi alaycı bir panele Alfa Yayınları'nın Teks'lerini okurken denk gel