Şeytani İnovasyon...
Altın Madalyon forumunda paylaşılan Hellingen'li - Mephisto'lu heyecan verici paneli gördüğümde ister istemez kötülere neden bu kadar tutkun olduğumu da deşmeye başladım. Dürüst, adil, ideal insan olan kahramanın yanında şeytanın ete kemiğe bürünmüş halleri nasıl böylesi etkileyebiliyordu ki beni? Neden Hellingen'in ya da Mephisto'nun yer alacağı yeni bir maceranın haberi beni coşturuyordu? Niye içten içe bunlara hayranlık duyuyordum? Kızıma doğruyu ve erdemi öğretirken, ayırdında olduğum her türlü adaletsizliğin kaynağı insana - en hafifinden - söylenirken, bu halime tamamen tezat söz konusu tutku da neyin nesiydi? Aradığım, bu olguya neden - sonuç ilişkisi içerisinde gayet matematiksel ve dolambaçsız yaklaşan ve en önemlisi sebebi bende - benim zayıflıklarımda değil de dışarıda, Tex'in ve Zagor'un kendisinde arayan yanıtlar. 'Aslında içimizde her daim varolan ve ortaya çıkmak için fırsat kollayan kötülük...' ya da 'tabiatına aykırı bir şe