Aman Ormancı...



Geçenlerde okuduğum Tex 113 (Oregon Ormanları) ile başlayan ve Tex 114 (Shannon’un Tüfekleri) ile sonlanan hikayenin büyük çoğunluğunda Tex’i alıştığımız o sarı gömlek, lacivert pantolon, yakada fular, ayakta mahmuzlu çizmeler, yanlardan sarkan 2 colt ve bunları tamamlayan fişeklerle dolu kemer yerine ormancı kıyafetleriyle, hele hele Carson’u kareli oduncu gömleği içerisinde kafasında Ecevit kasketiyle görmek bir garipti. Alışılmışın dışına çıkıldığı için güzel de geldi bir taraftan... O bilindik ‘Bana bulaşma, pişman olursun’ ya da ‘Her an patlamaya hazır dinamit’ görüntüsünden sıyrılmış halleriyle pek bir sevimli göründüler bana...


Hikaye Gros-Jean’in, kağıt fabrikası için ağaç kesim işini yapan bir dostunun başına gelen sabotajların failini yakalamaları için dostlarımızdan yardım istemesiyle başlıyor. Dostlarımız da yine Gros-Jean’in önerisiyle bu sabotajcıyı bulabilmek için orman işçilerinin arasına karışmak üzere kılık değiştiriyorlar...

Teks’i başka bir macerasında böyle farklı kılıklarda okuduğumu hatırlamıyorum ama bu tarz sürprizler kendini tekrar etmeye başlayan yılların serilerinde hoş bir tat bırakıyor...


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mutantın Alpha’sı, Gamma’sı, Omega’sı...

Nils Holgersson ve Morton: Sapasağlam Bir Çocukluk Nostaljisi...

Cassandra Nova: İlk Düşman