Tek Kollu Haydut

Milliyet’in defalarca bastığı, haftasonları gazete eki olarak verdiği Red Kit’in ‘Tek Kollu Haydut’ albümünü en az bir kere okumuşuzdur. Bu hikayeyi YKY’nın o çok beğendiğim özenli baskısıyla yeniden okumaya, kimin yazdığına hiç dikkat etmeden başlamışım...

Daha albümün ilk sayfalarında Red Kit ve Düldül’ü devrim niteliğinde bir tartışmanın içerisinde yakaladım: Düldül’ün ‘neden her zaman atın kovboyu taşıdığını’ sorgulaması, bunun üzerine bu roller ikileminde kimin kimi taşıyacağı kararını zar atmaya bırakmaları, devamında zar atmada kendine çok güvenen Red Kit’in Düldül’ü sırtlamış götürürken gösterildiği kare. Hemen peşisıra hikayenin isim babalığını yapan kumar makinesinin mucidleri Adolph ve Arthur Caille kardeşlere eşlik etmek üzere Red Kit'i ikna etmeye çalışan belediye başkanına kahramanımız ‘Ben aslında kumardan hoşlanmam’ dedikçe Düldül’ün dışarıdan gelen alaylı kişnemeleriyle kendini kaybeden, tehditler savuran Red Kit...

Müthiş eğlenceli bu birkaç sayfayı yazıya dökmem mümkün değil...

Bunları okuduktan sonra ‘Goscinny yine harikalar yaratmış!’ diyerek ilk sayfaya döndüğümde Bob de Groot ismiyle karsılaştım...

Red Kit hikayeleri arasında Goscinny imzalı olanların farklı bir lezzeti vardır. Her zaman Goscinny dehasının aynı kahramanı ele alan diğerlerine göre birkaç gömlek üstün olduğunu düşünürüm. Ama ilk defa Red Kit’i Goscinny kadar güzel, keyifli ve eğlenceli yorumlayan bir yazarla karşılaştım. Bob de Groot’un Düldül’ü bu kadar hikayenin içine sokması özellikle hoşuma gitti.

Tekrar okuyun, keyfini çıkarın...