Tek Kollu Haydut

-

Milliyet’in defalarca bastığı, haftasonları gazete eki olarak verdiği Red Kit’in ‘Tek Kollu Haydut’ albümünü en az bir kere okumuşuzdur. Bu hikayeyi YKY’nın o çok beğendiğim özenli baskısıyla yeniden okumaya, kimin yazdığına hiç dikkat etmeden başlamışım...


Daha albümün ilk sayfalarında Red Kit ve Düldül’ü devrim niteliğinde bir tartışmanın içerisinde yakaladım: Düldül’ün ‘neden her zaman atın kovboyu taşıdığını’ sorgulaması, bunun üzerine bu roller ikileminde kimin kimi taşıyacağı kararını zar atmaya bırakmaları, devamında zar atmada kendine çok güvenen Red Kit’in Düldül’ü sırtlamış götürürken gösterildiği kare. Hemen peşisıra hikayenin isim babalığını yapan kumar makinesinin mucidleri Adolph ve Arthur Caille kardeşlere eşlik etmek üzere Red Kit'i ikna etmeye çalışan belediye başkanına kahramanımız ‘Ben aslında kumardan hoşlanmam’ dedikçe Düldül’ün dışarıdan gelen alaylı kişnemeleriyle kendini kaybeden, tehditler savuran Red Kit...

Müthiş eğlenceli bu birkaç sayfayı yazıya dökmem mümkün değil...

Bunları okuduktan sonra ‘Goscinny yine harikalar yaratmış!’ diyerek ilk sayfaya döndüğümde Bob de Groot ismiyle karsılaştım...

Red Kit hikayeleri arasında Goscinny imzalı olanların farklı bir lezzeti vardır. Her zaman Goscinny dehasının aynı kahramanı ele alan diğerlerine göre birkaç gömlek üstün olduğunu düşünürüm. Ama ilk defa Red Kit’i Goscinny kadar güzel, keyifli ve eğlenceli yorumlayan bir yazarla karşılaştım. Bob de Groot’un Düldül’ü bu kadar hikayenin içine sokması özellikle hoşuma gitti.

Tekrar okuyun, keyfini çıkarın...



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mutantın Alpha’sı, Gamma’sı, Omega’sı...

-
Resim
Marvel’ın girift X evreni yeni okuru çok da sıcak karşılamaz bildiğiniz üzere... Yıllar içerisinde ölen, dirilen, tekrar ölen, yine dirilen, taraf değiştiren, geçmişe giden, günümüze dönen, geleceğe sıçrayan, gelecekten gelen sayısız karakterle kafalar öyle bir allak bullak olur ki ‘en iyisi ben hiç bulaşmayayım’ der bir köşeye çekilirsiniz... Yok inat ettiniz, çözeceğim bu yapıyı dediniz, bu sefer de karakterler arası pembe dizi kıvamındaki kim kimden hoşlanıyor, kimin ne zaman kiminle bir münasebeti olmuş, tek taraflı mıymış yoksa karşılık görmüş mü bu aşkı, ne kadar ileri gitmişler, birlikteliklerinde gerçekten o kişiler miymiş yoksa taraflardan biri onun görüntüsüne bürünmüş bir suret değiştiricisi miymiş ya da yaşananlar gerçek miymiş yoksa üçüncü bir mutant zihinleriyle mi oynuyormuş sorunsalı çıkar karşınıza... Bunlara ek olarak şahsen takıldığım diğer bir nokta da bu mutantların sınıflandırılmaları... Bunlar kendi aralarında ‘Sen alpha seviye mutantsın ahbap, be
Devamı

Nils Holgersson ve Morton: Sapasağlam Bir Çocukluk Nostaljisi...

-
Resim
Seksenlerde çocuk olmak apartman bahçesinde kazılan avuç içi kadar çukurlarda misket oynamaktı, raptiyelerle – çıkartmalarla özene bezene süslenen plastik arabaları ucu direksiyona benzesin diye çember haline getirilen uzun tellerle sürmekti, türlü çeşidinden gazoz kapakları toplamaktı, mahallenin tüm erkek çocuklarının dahil olduğu yine o zamanlar bolca bulunabilen boş arazilerde kızılderili – kovboy meydan muharebeleri yapmaktı. Ve biraz da Atom Karınca demekti, He-man demekti, Kara Şimşek demekti, Nils ve Uçan Kaz demekti... Ve bugün Nils deyince o zamanların çocuklarının ezici çoğunluğu çizgi filmini hatırlayıp 'Nerede o eski çizgi filmler azizim...' ruh haline bürünseler de o günlerde bir de çizgiromanları yayınlanıyordu bu popüler karakterlerin. Unutulmasınlar, bir yerlerde izleri kalsın bu fasiküllerin... O dönemin çocukları hikayeyi hatırlayacaktır... Tembel, bencil, yaramaz, hayvanlara eziyet etmekten keyif alan, gerek ebeveynlerinin gerekse çiftliğin hayvanl
Devamı

Clone...

-
Resim
İçimde bir yaradır Clone Saga.. 95 – 96 İTÜ yıllarımda Gümüşsuyu’ndan Tünel’e yaptığım rutin yürüyüşlerde, Amazing Spider-Man’in yerini alan Amazing Scarlet Spider fasiküllerini İstiklal Caddesi'nin girişinde kiosklarda gördüğüm ama o an için bulaşamadığım, ertelediğim ve ertelediğim herşey gibi bunun için de neden öyle yaptım dediğim, hiç okuyamadığım upuzun bir hikayedir.. Bundan yıllar sonrası e-bay’lerde son dakika çalımı yemeyeyim diye sabahın üçlerinde ayaklanıp açık arttırmaları takip ettiğim, anlayamadığım bir oldubittiyle müdahale edemeyip safdışı kaldığım ve hala ‘Yav, cimrilik etmeyip önceden yükseltseydim, keşke bir 10 – 15 dolar daha fazla yazsaydım!’ dediğim bir pişmanlıktır.. Satıyor diye hikayenin sakız gibi uzatılmasını, uzatıldıkça karmaşıklaşmasını, karmaşıklaştıkça tutarsızlaşmasını bir kenara bırakırsak yayınlansa da okusak diye kanına girmeye çalıştığım çizgiroman sevdalıları nezdinde dahi ‘kaç tane Clone'lu hikaye yazıldığı, saganın hangisi, gene
Devamı