Katliam Saati

-
Çok uzun zamandır Tex’ten keyif alamayan biri olarak hayal meyal hatırladığım bir hikayeyi yeniden okudum geçenlerde; 2014 tarihli bir Çizgi Düşler yayını olan bir numaralı Maxi Tex albümü ‘Katliam Saati’ni...

Jose Ortiz'in üçyüz küsür sayfa süren nefis kareleri eşliğinde, hikayenin adına yakışır şekilde sayamadığım kadar çok ölümün yaşandığı, vahşi batıyla ilgili aklımıza gelebilecek her türlü uğursuz, tekinsiz ve tehlikeli mekanda geçen, yine suçluların ve komplocuların her çeşidini barındıran dinamit gibi bir serüvendi. Hani bunca farklı mekanı, bunca suç ve suçlu tipiyle birleştirmeyi becerebilmek hakikaten maharet isteyen bir iş. Hakkını teslim edelim, yazar Segura çok iyi kotarmış...
San Carlos rezervasyonundaki kızılderili ajanını öldürmeye çalışmış bir Apaçi, kumar masası katliamcısı tehlikeli bir kumarbaz, eskinin madencisi bugünün gözünü budaktan sakınmayan dolandırıcısı, zimmetine para geçiren sünepe kılıklı bir banka müdürü ve banka soyguncusu bir çete reisinden oluşan mezar kaçkını bu beşliyi yargılanmak üzere Phoenix’e nakletmekle görevlendirilen Tex kanlı bir pusuya düşer. Diğer tüm korumaların katledildiği bu olayın sonrasında Tex pusucuları takip etmeye başlar. İzler onu bir yol ayrımına götürür; dört suçlu dört ayrı yöne atlarını sürmüş, beşinci de pusucularla kalmıştır. Kendisinden beklenildiği üzere Tex artık bu beş suçlunun peşine düşecek ve adaleti sağlayacaktır...

Hikayeye çok uyumlu kasvetli, yağmurlu - fırtınalı paneller enfes. Tex’in suçluların peşinde kendini kah bir altına hücum kasabasında çamurlar içerisinde, kah güney stili son derece şaşalı bir malikanede bulması - bu zikzaklar şaşkınlık verici. Ve o ayrıntıya inmediğimiz takdirde çok güzel bir öykü...
Gelelim şu ayrıntıya...

 Antonio Segura hikayesinde önüne geleni katlettirirken bir Apaçi ailesini de es geçmiyor. İşte bu ayrıntı boğazda bir yumru olarak mıhlanıp kalıyor. Neden? Gerekli miydi bu? Ne günahı vardı o masumların? Banka müdürünün güzel, beyaz ve dul eşi Rebecca Alameda üst zümre yaşantısını sürdürebilmek adına, bile bile bazı şeylere göz yumup, kan dolu bu hikayenin sonunda hayatta kalırken ve ceza almaksızın yoluna devam ederken, derdi sadece atları olan, vahşice katledilen o ufak sürü için beyazlara baş kaldırma cüretini gösteren iki zavallı apaçinin yok yere, sadece Tex'in ‘Kanun sizin yanınızda olacaktır, gidin teslim olun’ öğüdüne uydukları için hayatlarını kaybetmesini, bu adaletsizliği kabullenmiyorum. Reddediyorum...

Ama malum, Bonelli'nin bu eski alışkanlığı, Tex olsun Zagor olsun, kızılderililerin yanında görünürken çıkarların çatıştığı durumlarında esasen beyaz adamın tarafında duran tipler. Bu yaklaşımın en güzel örneklerinden biri de Tex'in meşhur Kızılderili İntikamı hikayesi. Görüyorum ki yıllar geçse de bazı huylar değişmiyor. Bonelli'nin adalet terazisindeki ayarsızlık maalesef bir türlü giderilemiyor...


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mutantın Alpha’sı, Gamma’sı, Omega’sı...

-
Resim
Marvel’ın girift X evreni yeni okuru çok da sıcak karşılamaz bildiğiniz üzere... Yıllar içerisinde ölen, dirilen, tekrar ölen, yine dirilen, taraf değiştiren, geçmişe giden, günümüze dönen, geleceğe sıçrayan, gelecekten gelen sayısız karakterle kafalar öyle bir allak bullak olur ki ‘en iyisi ben hiç bulaşmayayım’ der bir köşeye çekilirsiniz... Yok inat ettiniz, çözeceğim bu yapıyı dediniz, bu sefer de karakterler arası pembe dizi kıvamındaki kim kimden hoşlanıyor, kimin ne zaman kiminle bir münasebeti olmuş, tek taraflı mıymış yoksa karşılık görmüş mü bu aşkı, ne kadar ileri gitmişler, birlikteliklerinde gerçekten o kişiler miymiş yoksa taraflardan biri onun görüntüsüne bürünmüş bir suret değiştiricisi miymiş ya da yaşananlar gerçek miymiş yoksa üçüncü bir mutant zihinleriyle mi oynuyormuş sorunsalı çıkar karşınıza... Bunlara ek olarak şahsen takıldığım diğer bir nokta da bu mutantların sınıflandırılmaları... Bunlar kendi aralarında ‘Sen alpha seviye mutantsın ahbap, be
Devamı

Nils Holgersson ve Morton: Sapasağlam Bir Çocukluk Nostaljisi...

-
Resim
Seksenlerde çocuk olmak apartman bahçesinde kazılan avuç içi kadar çukurlarda misket oynamaktı, raptiyelerle – çıkartmalarla özene bezene süslenen plastik arabaları ucu direksiyona benzesin diye çember haline getirilen uzun tellerle sürmekti, türlü çeşidinden gazoz kapakları toplamaktı, mahallenin tüm erkek çocuklarının dahil olduğu yine o zamanlar bolca bulunabilen boş arazilerde kızılderili – kovboy meydan muharebeleri yapmaktı. Ve biraz da Atom Karınca demekti, He-man demekti, Kara Şimşek demekti, Nils ve Uçan Kaz demekti... Ve bugün Nils deyince o zamanların çocuklarının ezici çoğunluğu çizgi filmini hatırlayıp 'Nerede o eski çizgi filmler azizim...' ruh haline bürünseler de o günlerde bir de çizgiromanları yayınlanıyordu bu popüler karakterlerin. Unutulmasınlar, bir yerlerde izleri kalsın bu fasiküllerin... O dönemin çocukları hikayeyi hatırlayacaktır... Tembel, bencil, yaramaz, hayvanlara eziyet etmekten keyif alan, gerek ebeveynlerinin gerekse çiftliğin hayvanl
Devamı

Clone...

-
Resim
İçimde bir yaradır Clone Saga.. 95 – 96 İTÜ yıllarımda Gümüşsuyu’ndan Tünel’e yaptığım rutin yürüyüşlerde, Amazing Spider-Man’in yerini alan Amazing Scarlet Spider fasiküllerini İstiklal Caddesi'nin girişinde kiosklarda gördüğüm ama o an için bulaşamadığım, ertelediğim ve ertelediğim herşey gibi bunun için de neden öyle yaptım dediğim, hiç okuyamadığım upuzun bir hikayedir.. Bundan yıllar sonrası e-bay’lerde son dakika çalımı yemeyeyim diye sabahın üçlerinde ayaklanıp açık arttırmaları takip ettiğim, anlayamadığım bir oldubittiyle müdahale edemeyip safdışı kaldığım ve hala ‘Yav, cimrilik etmeyip önceden yükseltseydim, keşke bir 10 – 15 dolar daha fazla yazsaydım!’ dediğim bir pişmanlıktır.. Satıyor diye hikayenin sakız gibi uzatılmasını, uzatıldıkça karmaşıklaşmasını, karmaşıklaştıkça tutarsızlaşmasını bir kenara bırakırsak yayınlansa da okusak diye kanına girmeye çalıştığım çizgiroman sevdalıları nezdinde dahi ‘kaç tane Clone'lu hikaye yazıldığı, saganın hangisi, gene
Devamı