Dylan Dog Renk Cümbüşü

-


Anca sıra gelip de yıllar sonra ilgi gösterebildiğim bir güzellik daha; Dylan Dog Color Fest. Hoz Comics'in, serinin yayınına başlarken 'Color Fest'e karşılık olarak tercih ettiği 'Renk Cümbüşü' alt başlığı tam örtüşmüş verilmek istenen duyguyla. Karşımızdaki, Bonelli'nin alışageldik ruh yoksunu renklendirmelerinin çok ötesinde, o standart mekanikliğin ve tekdüzeliğin neyse ki yakınından dahi geçmeyen paneller...


Bu seride gözü tatlı tatlı okşayan çok başarılı çizgi ve renklendirme birliktelikleri var. Okuduğum ilk üç albümde özellikle dikkatimi çekenler Roi ve Evangelisti çizimi sayfalar oldu; çizgilerine renk ve rengin uygulama yöntemi cuk oturmuş, harika durmuş. Misal, Roi'nin yukarıdaki panellerinde (Kara Masal - Dylan Dog Renk Cümbüşü Sayı 3) kumaşın dokusuna kadar hissedebiliyor olmak ayrı bir keyif verdi açıkçası...

32 kısım tekmili birden denmiş ve otuziki sayfayla sınırlı tutulan Dylan Dog öyküleri istenmiş yazarlardan. Kısa tutulması, doksanaltı sayfaya alışagelmiş okurda haklı olarak soru işaretleri doğuruyor. Kişisel kanım, her biri klasik Dylan tarzını yansıtmakla birlikte bazı öykülerde bir eksik bırakılmışlık hissi, hikayeyi biraz daha dokuma ihtiyacı var gibi. Ama bir de, misal, 'Geçmişte Yaşayan' gibi anlatılar var ki (Dylan Dog Renk Cümbüşü Sayı 1 - Roberto Recchioni ve Massimo Carnevale) konunun işlenişi ve bağlanışı sıradışı güzellikte...


Yine oldukça keyifli hikayelerden biri olan 'Renklerin Vampiri'nde de (Dylan Dog Renk Cümbüşü Sayı 1) yazar Di Gregorio, yeşil tenli, mor pantolonlu ve sinirli bir comics karakterini unutmamış. Bayılıyorum bu tarz selam göndermelere :)






Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mutantın Alpha’sı, Gamma’sı, Omega’sı...

-
Resim
Marvel’ın girift X evreni yeni okuru çok da sıcak karşılamaz bildiğiniz üzere... Yıllar içerisinde ölen, dirilen, tekrar ölen, yine dirilen, taraf değiştiren, geçmişe giden, günümüze dönen, geleceğe sıçrayan, gelecekten gelen sayısız karakterle kafalar öyle bir allak bullak olur ki ‘en iyisi ben hiç bulaşmayayım’ der bir köşeye çekilirsiniz... Yok inat ettiniz, çözeceğim bu yapıyı dediniz, bu sefer de karakterler arası pembe dizi kıvamındaki kim kimden hoşlanıyor, kimin ne zaman kiminle bir münasebeti olmuş, tek taraflı mıymış yoksa karşılık görmüş mü bu aşkı, ne kadar ileri gitmişler, birlikteliklerinde gerçekten o kişiler miymiş yoksa taraflardan biri onun görüntüsüne bürünmüş bir suret değiştiricisi miymiş ya da yaşananlar gerçek miymiş yoksa üçüncü bir mutant zihinleriyle mi oynuyormuş sorunsalı çıkar karşınıza... Bunlara ek olarak şahsen takıldığım diğer bir nokta da bu mutantların sınıflandırılmaları... Bunlar kendi aralarında ‘Sen alpha seviye mutantsın ahbap, be
Devamı

Nils Holgersson ve Morton: Sapasağlam Bir Çocukluk Nostaljisi...

-
Resim
Seksenlerde çocuk olmak apartman bahçesinde kazılan avuç içi kadar çukurlarda misket oynamaktı, raptiyelerle – çıkartmalarla özene bezene süslenen plastik arabaları ucu direksiyona benzesin diye çember haline getirilen uzun tellerle sürmekti, türlü çeşidinden gazoz kapakları toplamaktı, mahallenin tüm erkek çocuklarının dahil olduğu yine o zamanlar bolca bulunabilen boş arazilerde kızılderili – kovboy meydan muharebeleri yapmaktı. Ve biraz da Atom Karınca demekti, He-man demekti, Kara Şimşek demekti, Nils ve Uçan Kaz demekti... Ve bugün Nils deyince o zamanların çocuklarının ezici çoğunluğu çizgi filmini hatırlayıp 'Nerede o eski çizgi filmler azizim...' ruh haline bürünseler de o günlerde bir de çizgiromanları yayınlanıyordu bu popüler karakterlerin. Unutulmasınlar, bir yerlerde izleri kalsın bu fasiküllerin... O dönemin çocukları hikayeyi hatırlayacaktır... Tembel, bencil, yaramaz, hayvanlara eziyet etmekten keyif alan, gerek ebeveynlerinin gerekse çiftliğin hayvanl
Devamı

Clone...

-
Resim
İçimde bir yaradır Clone Saga.. 95 – 96 İTÜ yıllarımda Gümüşsuyu’ndan Tünel’e yaptığım rutin yürüyüşlerde, Amazing Spider-Man’in yerini alan Amazing Scarlet Spider fasiküllerini İstiklal Caddesi'nin girişinde kiosklarda gördüğüm ama o an için bulaşamadığım, ertelediğim ve ertelediğim herşey gibi bunun için de neden öyle yaptım dediğim, hiç okuyamadığım upuzun bir hikayedir.. Bundan yıllar sonrası e-bay’lerde son dakika çalımı yemeyeyim diye sabahın üçlerinde ayaklanıp açık arttırmaları takip ettiğim, anlayamadığım bir oldubittiyle müdahale edemeyip safdışı kaldığım ve hala ‘Yav, cimrilik etmeyip önceden yükseltseydim, keşke bir 10 – 15 dolar daha fazla yazsaydım!’ dediğim bir pişmanlıktır.. Satıyor diye hikayenin sakız gibi uzatılmasını, uzatıldıkça karmaşıklaşmasını, karmaşıklaştıkça tutarsızlaşmasını bir kenara bırakırsak yayınlansa da okusak diye kanına girmeye çalıştığım çizgiroman sevdalıları nezdinde dahi ‘kaç tane Clone'lu hikaye yazıldığı, saganın hangisi, gene
Devamı